Methode betekenis in urdu

method definition: Orderliness of thought or behavior systematic planning or action A particular form of procedure for accomplishing or approaching something esp a systematic or established one an acting technique intr. Method Meaning in English to Urdu is طریقہ, as written in Urdu and Tareeqa, as written in Roman Urdu. There are many synonyms of Method which include Accuser, Adjustment, Approach, Arrangement, Course, Custom, Design, Disposal, Disposition, Fashion, Form, Formula, Habit, Line, Manner, Mechanism, Mode, Plan, Practice, Receipt, Recipe. Methode betekenis in urdu METHOD translate: طریقہ, طریقہ کار, ضابطۂ کار, ڈھب. Learn more in the Cambridge English-Urdu Dictionary.

طریقہ معنی

شکل بنانے کا طریقہ ، کسی چیز کو وضع کرنے یا بنانے کا طریقہ یا قاعدہ. طَرِیقَۂ وِجْدان (نفسیات) عقلی استدلال کے بغیر کسی بات کو جاننے کا اصول یا قاعدہ. ترجمہ، تعریفیں، معنی، نقل اور مثالیں دیکھیں، مترادفات، متضاد الفاظ سیکھیں اور تلفظ سنیں - «طریقہ». طریقہ معنی way, method, process are the top translations of "طریقہ" into English. Sample translated sentence: کسی بھی طبّی ہنگامی صورتحال میں، یہ پہونچنے کا تیز ترین طریقہ ہے - ↔ This is the fastest way to reach any medical emergency.

راستہ معنی

This page was last edited on 2 July , at Definitions and other text are available under the Creative Commons Attribution-ShareAlike License; additional terms may apply. اردو الفاظ کا وسیع ذخیرہ جہاں لفظ اپنی خوش آہنگ آوازوں، مختلف زبانوں میں اپنے معنی اور متنوع لسانی خصوصیات کے ساتھ زندہ اور متحرک نظر آئیں گے۔. راستہ معنی راہ، راستہ، سڑک وسیع ذخیرہ جہاں لفظ اپنی خوش آہنگ آوازوں، مختلف زبانوں میں اپنے معنی اور.

طرز معنی

طرز. [ طَ ] (معرب ، اِ) هیئت و شکل چیزی. (منتهی الارب). جوالیقی آرد: فارسی معرب است. عرب میگوید طرز فلان طرز نیکی است ؛ یعنی زی و هیئت او. و این کلمه در جید هر چیز بکار برده شده است. طرز. [طَ] (معرب، اِ) هیئت و شکل چیزی. (منتهی الارب). جوالیقی آرد: فارسی معرب است. عرب میگوید طرز فلان طرز نیکی است، یعنی زی و هیئت او. و این کلمه در جید هر چیز بکار برده شده است.

طرز معنی طرز. [ طَ رَ ] (ع مص) صورت گرفتن سپس ثِخانت وسطبری. || نیکخوی گردیدن سپس زشتخوئی. (منتهی الارب) (آنندراج). خوش خلق.

انداز معنی

انداز. [ اَ ] (اِمص) به معنی مصدر است که انداختن باشد. (از برهان قاطع). عمل انداختن. (فرهنگ فارسی معین). - بارانداز ؛ آنجا که بار فرود می آورند: بارانداز کشتی. - پاانداز ؛ آنچه بزیر پا می اندازند. و. انداز.[ اَ ] (اِمص) به معنی مصدر است که انداختن باشد. (از برهان قاطع). عمل انداختن. (فرهنگ فارسی معین). - بارانداز ؛ آنجا که بار فرود می آورند: بارانداز کشتی. - پاانداز ؛ آنچه بزیر پا می اندازند. انداز معنی معنی: انداز.[ اَ ] (اِمص) به معنی مصدر است که انداختن باشد. (از برهان قاطع). عمل انداختن. (فرهنگ فارسی معین). - بارانداز ؛ آنجا که بار فرود می آورند: بارانداز کشتی.